Hoe gastvrijheid tot emotionele binding leidt, en daarmee tot loyaliteit.

Restaurant de Waldhoorn: zo’n typisch Veluwe-familie restaurant. Niet al te gecompliceerde kaart, kindvriendelijk en niet al te duur. Afgelopen zaterdag hebben we daar met mijn familie gegeten tijdens een weekendje Otterlo.

Het eten was prima. Die niet al te compliceerde kaart werd wel heel goed klaargemaakt, goede ingrediënten etcetera.

Maar de bediening was bijzonder. Als Amsterdammer ben je natuurlijk wat minder vrolijke bediening gewend, dus dan lijkt al het andere als snel bijzonder. Maar dit was echt wel bijzonder. Leuke, vrolijke bediening. Ruim de tijd nemen voor lastige vragen. Extra aandacht voor je kind van 4 jaar. Nee hoor foto maken geen probleem, ook extra tijd voor nemen. Grapjes maken. Vooral eentje sprong er tussenuit, die kwam zelfs een dag later toen we langs kwamen nog een kinder kwartetspel naar buiten brengen voor mijn zoontje! Maar ze waren allemaal eigenlijk wel zo leuk en aardig.

Maar wat doet het dan met je. Ik verwoordde het tijdens het uitdelen van de veel te grote fooi als volgt: “jullie zorgen ervoor dat onze avond nóg leuker wordt dan hij is”. En daardoor bouw je ongemerkt een emotionele band op met het personeel en daarmee het restaurant. En daardoor hoef ik de volgende keer niet na te denken waar we gaan eten als we weer in Otterlo zijn.

Stuur jij je mensen al aan op gastvrijheid? Nog niet? Ik zou het zo snel mogelijk gaan doen….