Vandaag werd ik per ongeluk gebeld door een klant die ik al jaren niet meer gesproken had (ok ook niet goed van me natuurlijk). Hij wilde eigenlijk een andere Edo bellen maar klikte op mijn naam. We hebben erom gelachen en kort even bijgepraat. Leuk momentje op de vrijdagmiddag!

Veel mensen durven oude klanten en relaties vaak niet meer te benaderen. “Ik heb al zo lang niets van me laten horen….”

Het telefoontje van vanmiddag bracht me nieuw inzicht:  het is helemaal niet erg om elkaar pas na lange tijd weer te spreken. Het mobiele weerzien van vanmiddag was leuk en gaf energie. Volgens mij aan twee kanten. Dus bel gewoon!

En als je het dan eigenlijk toch niet echt durft, dan zeg je toch gewoon: “Hee heb ik jou aan de lijn? Ik wilde eigenlijk een andere Edo / Steve / Elon / Donald bellen! Maar nu ik je toch spreek, hoe gaat het eigenlijk met je?”

Ja maar dat is toch geen broekzakgesprek? Nee maar dat kan natuurlijk ook nog. Per ongeluk iemand bellen, gewoon in je broekzak stoppen. En dan later nog eens bellen om je excuses aan te bieden, als ze jou al niet terug bellen.